Сегодня в 15 часов в Государственное учреждение образования "Учебно-педагогический комплекс детский сад- средняя школа п.Юбилейный" была проведена торжественная линейка учащихся, посвященная Дню народного единства.
Начинались торжества словами ведущих: "Якая яна, мая зямля? Гэта залатыя палі збажыны з сінімі вачамі васількоў, светлыя ад бяроз гаі, што аглухлі ад птушынага звону, і пушчы, дзе горда нясуць свае кроны алені. Гэта бясконцыя жылы рэк, у якіх плешчуцца бабры і рыбы на захадзе сонца, і гэта амаль адзінаццаць тысяч азёр, чыстых, як усмешка дзіцяці. Чароўны кут, стары казачны край – наша Беларусь."
Прозвучало стихотворение:
" Радзіма наша – Беларусь,
І колькі не шукай,
Не знойдзеш ты на ўсёй зямлі
Мілей, чым гэты край.
Не знойдзеш ты такіх людзей,
Іх сэрцы – дабрыня;
Яна струменіць, льецца ў свет
Крынічкаю штодня.
Таму ў жыцці не трэба быць
Няшчырым, сквапным, злым.
Не забывай, ты – беларус,
І заставайся ім."
Ведущие, во главе с заместителем директора по воспитательной работе Кревской Татьяной Анатольевной, под звуки Гимна Республики Беларусь, обьявили об открытии торжества.
И очень подробно изложили историю развития событий, начиная с 1921 г.. Вот фрагменты выступления:
"Рыжскі дагавор і раздзел краіны выклікаў шок у беларусаў. Народ спадзяваўся, што гэты раздзел будзе нядоўгім. Аднак амаль 20 год народу Беларусі прыйшлося жыць раздзельна.
Якуб Колас тады напісаў:
Нас падзялілі...
Хто? –Чужаніцы,
Цёмных дарог махляры.
К чорту іх межы!
К чорту граніцы!
Нашы тут гоні, бары!".......
З першых дзён вызвалення ў былых ваяводскіх і павятовых цэнтрах Заходняй Беларусі ствараліся часовыя ўпраўленні. У Ваўкавыскім павеце ўпаўнаважаным Цэнтральнага Камітэта Усесаюзнай Камуністычнай партыі (бальшавікоў) ЦК КП(б)Б быў Спірыдон Маркавіч .....
Па распараджэнні Часовага ўпраўлення Ваўкавыска ў першыя дні вызвалення на прадпрыемствах горада і павета быў устаноўлены 8-гадзінны рабочы дзень, адменена плата за навучанне ў школах і ўведзена бясплатнае медыцынскае абслугоўванне.
У пачатку кастрычніка 1939 года пачалася падрыхтоўка да выбараў у Народны сход. У Ваўкавыску адбыўся 5-тысячны мітынг працоўных, які прыняў рэзалюцыю: “Насельніцтва горада Ваўкавыска хоча савецкай улады і толькі яе!.. Галасуйце за савецкую ўладу, за ўваходжанне Заходняй Беларусі ў склад БССР”.
Важным момантам у выбарчай кампаніі было вылучэнне кандыдатаў у дэпутаты Народнага сходу. З гэтай адказнай задачай часовыя ўпраўленні і сялянскія камітэты паспяхова справіліся. Сярод кандыдатаў былі камуністы-падпольшчыкі Верціла, Сарока, селянін-бядняк, жыхар вёскі Маісеевічы Сцяпан Францавіч Струг і рабочы-чыгуначнік Сяўко. Усе вылучаныя кандыдаты 22 кастрычніка былі абраны дэпутатамі Народнага сходу...."
Сцяпан Францавіч Струг нарадзіўся ў 1871 годзе ў беднай сялянскай сям’і ў вёсцы Маісеевічы. З малых гадоў працаваў на пана. Стварыў сям’ю з такой жа беднай маладзіцай. Зямлі меў не больш аднаго гектара. Пракарміць сям’ю з шасці чалавек было вельмі складана. На панскім полі за цяжкую працу атрымліваў толькі 1 злоты ў дзень. Да жыхароў вёскі даходзілі чуткі з Усходняй Беларусі пра тое, што там няма паноў, што бедныя сяляне арганізаваны ў калгасы, што савецкая ўлада дапамагае такім, як Сцяпан Струг. Таму навіну аб вызваленні Заходняй Беларусі ад панскай Польшчы ўспрыняў з вялікай радасцю і надзеяй на лепшае жыццё. Аб гэтым ён пастаянна гутарыў з аднавяскоўцамі. Нехта яго падтрымліваў, нехта не падтрымліваў. Пэўную колькасць панскай зямлі Сцяпан Струг атрымаў, з дзецьмі пачаў наладжваць сваю гаспадарку. Аднак напад фашысцкай Германіі на СССР не дазволіў мірна займацца селяніну сваёй працай. Памёр Сцяпан Струг у 1945 годзе. Пахаваны ў в.Самойлавічы Мастоўскага раёна.
Мы ганарымся, што наш зямляк, селянін-бядняк вёскі Маісеевічы Ваўкавыскага павета, найстарэйшы дэпутат Сцяпан Францавіч Струг, у 12 гадзін дня 28 кастрычніка 1939 году ў Беластоцкім тэатры адкрыў Народны Сход Заходняй Беларусі.... І сёння на фасадзе Дзяржаўнай установы адукацыі “Навучальна-педагагічны комплекс дзіцячы сад – сярэдняя школа п.Юбілейны” з’явіцца памятная мемарыяльная дошка з яго імем! "
Затем было предоставлено почетное право открыть памятную мемориальную доску директору КСУП "Неверовичи" Воробей Владимиру Брониславовичу и директору школы Белоусу Денису Васильевичу.
Перед присутствующими выступили:
Моржало Иван Фадеевич, который, с наилучшими пожеланиями учащимся и учительскому коллективу здоровья и успехов в делах, подчеркнул насколько подробно отразили в своих выступлениях ведущие историю далеких событий.
Королюк Святослав Васильевич, от имени организации поздравил всех с праздником,пожелал осмыслить важность этого исторического события, а также напомнил, что надо хранить память о ветеранах. Подчеркнул, что если не будем помнить прошлого, то у нас не будет будущего, а главное для вас - учиться, готовить себя к защите Отечества, т.к. нам есть , что защищать. В заключение пожелал всем здоровья, счастья, благополучия, беречь своих родных и близких.
В этой торжественной обстановке в рамках акции- "Я Гражданин Республики Беларусь" , ученикам, которым исполнилось 14 лет, директор школы вручил подарки Президента РБ Лукашенко А.Г. - книгу "Я -грамадзянiн Рэспублiкi Беларусь". Обладателями подарков стали-Кантар Елизавета, Китаева Мария, Шишулина Аляксандра.
После театрализованного выступления, учащиеся ответили на вопрос ведущего:
“Што кожны чалавек павінен зрабіць для таго, каб мы жылі ў міры і згодзе?".
Вот такой получился ответ!
"Мы павінны быць…
А (адказнымі)
Д (дружнымі)
З (законапаслухмянымі)
Н (непарушнымі)
С (салідарнымі)
Т (талерантнымі)
В (вернымі)
А (аб’яднанымі)"
Присутствующие на торжествах, в подтверждении того, что мы все вместе , сложили слово "МЫ" своим перестроением.
Фотографиями на память завершились торжества.
Совет организации благодарит руководителей школы за приглашение, желает творческих успехов всему коллективу . Важно, чтобы разногласия вели нас к созиданию и взаимоуважению.
Всех поздравляем с праздником!